Als u net zoals ik ben, heeft uzelf tijdens werk vaak in gênante momenten gewerkt. Of u nou de verkeerde dingen tegen uw baas heeft gezegd, of een totaal verkeerde outfit aan hebt, of zelfs erger. Maar geen zorgen u bent niet de enige die dit overkomen is. Dus speciaal voor u hebben we 9 grappige momenten verzameld, die (hopelijk) uw gênante ervaringen kunnen verminderen.
Verkeerde liefde
“Ik vertelde mijn baas dat ik van hem houd aan het einde van een telefoongesprek. Ik was met van alles bezig terwijl we in gesprek waren, en een beetje afgeleid beëindigde ik het gesprek met “oké, hou van je, zie je later!” zoals ik gewoonlijk tegen mijn familie zeg. Toen ik het me besefte begon ik van alles te zeggen zoals, “ik meende het niet. Ik houd echt absoluut niet van jou… Nee, wacht, ik bedoel, ik vind het leuk om met je te werken maar ik weet dat je getrouwd bent, en ik ben getrouwd…” en op een gegeven moment terwijl ik me eruit probeerde te praten, hing hij gewoon op.
Hallo, matroos
Ik was aan het werken voor een defensie aannemer en wilde al mijn teamleden uitnodigen voor een oud en nieuw feest, dus verzond ik een uitnodiging d.m.v. onze mail lijst. Of tenminste dat dacht ik, totdat ik reacties kreeg, zoals “ben gestationeerd in Italië maar ga proberen om er te zijn.” Wat bleek, ik had per ongelijk de email naar de cliënten van mijn aannemer gestuurd. De uitnodiging was verzonden naar zo’n 7.000 mariniers.
Sloeg mijn baas in zijn gezicht
Ik heb eens mijn huidige baas in zijn gezicht geslagen. Ik ben een vrouw, hij is een man en echt maar een paar jaar ouder dan ik. Onze relatie was goed, we praatten veel en hadden lol. Hij zei iets sarcastisch en als reactie daarop wou ik hem plagerig slaan. Maar hij draaide zijn hoofd op dat moment precies in de richting van mijn hand, waardoor het eindigde met een klap.
Broek ramp
Op een dag liep ik naar werk, ging richting mijn kantoor en zomaar uit het niets, viel mijn broek naar beneden. Echt gewoon tot aan mijn enkels. Ik ga er maar gewoon van uit dat dit gebeurde omdat ik de laatste tijd wat afgevallen ben. Gelukkig was het 7 uur ’s ochtends en was er nog niemand.
Dat is niet de deurknop
Niet één, maar twee keer, terwijl ik met iemand in een deuropening stond te praten, greep ik achter me om de deur te openen, terwijl ik wel de persoon nog aankeek met wie ik stond te praten. Beide keren, dat ik de “deurknop” pakte, was die niet aan de deur verbonden. En beide keren was het een man genaamd Andy. Nog één keer en ik moest hem vragen om met me te trouwen. Hij wist gelukkig wel dat het niet met opzet was.
De gevaren van de gedempt knop
Toen ik aan het bellen was voor een telefonische vergadering, was er een code die er voor zorgde dat ze aan de andere kant van de lijn, je wel of niet konden horen. Op een gegeven moment was ik helemaal kwijt of ik hem nou wel of niet gedempt had. Dus ik ging er maar vanuit dat ik hem gewoon gedempt had. Ik vertelde een collega dat de vergadering zo ongelooflijk saai was, en ik echt wel betere dingen te doen had. Nou wat bleek, hij was niet gedempt…
Ik kreeg namelijk de reactie: “Wie dat net ook zei, we kunnen je gewoon horen.” Gelukkig wist niemand dat ik het was, maar ik zorg er nu altijd voor dat ik echt weet of ze me wel of niet kunnen horen.
Wie is daar beneden?
Ons bedrijf was net verhuisd naar een gloednieuw gebouw. Als poging om ieders werkplek zo functioneel mogelijk te maken, hadden de technici de telefoons en computers aangesloten, maar lieten de kabels en draden rommelig onder de bureaus liggen.
Mijn voeten bleven telkens in de kabels hangen. En uiteindelijk besloot ik om de kabels gewoon zelf netjes neer te leggen. Dus, ik op mijn knieën onder mijn bureau kruipen, en begon de kabels netjes te plaatsen. Totdat de directeur van het bedrijf langs kwam, om aan zijn vrienden het nieuwe gebouw te laten zien. Ik bleef maar gewoon denken, dat als ik hieronder bleef ze me niet zouden zien, en gewoon door zouden lopen. Maar nee hoor, ze stopten precies bij mijn bureau. En daar zagen ze mij dan, leuk, onder het bureau zitten… Ik kroop maar onder het bureau vandaan, mompelde iets over computerkabels, excuseerde mezelf en ging naar het toilet. Oh, en misschien ook nog leuk om te weten, ik had een jurk en hoge hakken aan…
Hebben we samen kinderen?
Ik verzond een email naar mijn ex-man, rustig, maar toch in een langdradige manier. Met de uitleg wat zijn verantwoordelijkheden waren, en dat we samen een kind hebben en hij me daarbij financieel moet steunen etc. Maar ja, het was de bedoeling dat dit naar mijn ex ging, maar ik stuurde het naar een collega met dezelfde naam. Gelukkig was zijn reactie geweldig! “Ik denk niet dat dit voor mij bedoeld is, maar de jaren 70 was een gekke tijd voor iedereen, dus wie weet. Accepteer je ook checks?”
Ouders verwarring
Ik noemde mijn baas ooit, papa. U weet wel hoe kinderen op school soms per ongeluk hun leraar mama/ papa noemen? Nou ik ben een vrouw van 30, die haar baas papa noemde. Recht in zijn gezicht. Volgens mij ging het zo: “Papa, hoe laat is de vergadering deze middag?” Gênant!